voorstellen
natuurgeneeskunde
praktijk
stervensbegeleiding
vaccineren
workshops/cursussen
reacties
producten
tarieven
contact
blog 2013
blog 2012

sitemap

28 januari 2008: Whyluna en ik hebben héérlijk geslapen vannacht en dat deed zo'n deugd. Ik heb haar gisteravond nog ingewreven met de olie en ze likte m'n handen helemaal af! Het is inderdaad ongelofelijk hoe ze aangeven wat ze nodig hebben en toen ik vanmorgen met het flesje aankwam ging Whyluna zich helemaal klaarzetten om verzorgd te worden. Het geeft een geweldig saamhorigheidsgevoel en het delen van héél veel liefde voor elkaar! 
4 februari 2008: Vicky vindt de olie ook heerlijk en geniet nu lekker mee. Ik vind die neroli trouwens ook geweldig. Dus ik geniet er ook van mee, op dit moment kan alle troost maar goed doen. 
14 februari 2008: ze was zelf wat meer in haar eigen wereldje gedoken. Samen dicht tegen mekaar heb ik haar gevraagd of ze klaar was voor de grote overgang en woensdag 13 februari om 11.00 is ze vertrokken naar al haar vriendjes waar ze er héél veel zal herkennen. Ons Ulan heeft haar helemaal schoon gelikt en Kain die lag wat stilletjes op de stoel en wou na een half uur naar buiten. Vicky besefte het niet echt en die zal er 't minst om rouwen.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hoi Annelies

Het sterven van Mazzel is alweer enkele maanden geleden. Om aan jou verzoek te voldoen zal ik proberen om op te schrijven hoe ik het sterven van Mazzel heb beleefd en wat jou ondersteuning en begeleiding is geweest.
Mazzel is 12 jaar oud geworden en is langzaam oud geworden, hij ging slechter lopen, nieren en hart gingen minder werken en hij was niet meer de vrolijke Mazzel. Door de problemen binnen het gezin is  zij treurig geworden.
Je hebt olie gegeven waar ze goed op reageerde ook heb je haar sterven van afstand begeleid  wat Mazzel en de omgeving rust heeft gegeven. Zij was rustig die middag en heeft toen de dierenarts kwam van iedereen afscheid genomen.
Hopelijk kun hier wat mee ik ben namelijk niet z’n schrijver

Gr Mariet
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hallo Annelies,

Wat mij bijblijft uit het ziekte/stervensproces van Ben en de ondersteuning die we daarbij gegeven hebben is dat het zo waardevol was om steeds uit te blijven gaan van de mogelijkheden van hem zelf. Dat vroeg natuurlijk heel goed kijken(afstemmen) en soms was dat moeilijk omdat ik natuurlijk ook mijn verdriet tegenkwam om hem los te laten. En ik niet wilde dat hij onnodig pijn had e.d.

Hij was zo waardig/bleef aangeven wat hij nodig had of juist niet wilde! Met z’n allen hebben we hem het tempo aan kunnen laten geven en het moment waarop hij klaar was om te gaan. Dat het zo was heb ik terug gezien in de rust die hij uitstraalde en in hoe hij zich overgaf. Want als er een ding was wat hij duidelijk liet zien, was dat als ik met iets aan kwam zetten wat hij niet wilde. Nou dan vergeet het maar!
Het heeft mij geleerd dat dieren ons feilloos kunnen aangeven wat nodig is, als we maar de rust/intentie hebben en bij ons is dat samen gelukt voel ik.

 Groetjes,
A-M
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Moeilijk is het altijd om een moment te kiezen en het steeds dichter bij te zien komen. Ik heb Oscar 2 x de Engelwortel gegeven. Hij vond het maar niets, wou het eigenlijk niet. Mogelijk omdat hij er toen nog niet aan toe wou geven. Ik heb het zelf wel een hele tijd genomen na het overlijden van Oscar. Iedere ochtend door mijn thee. Ik had er behoefte aan. Dit heeft een paar maanden geduurd en is opeens ook weer gestopt.
Het moeilijkste is om de hond er mentaal op voor te bereiden. Je wilt hem duidelijk maken, dat je het beste met hem voor hebt. Daarom vond ik je steun heel fijn.. Te weten, dat je van ver de hond probeerde voor te bereiden en ook bij hem was voor rondom zijn sterven. Ikzelf was bang, dat ik het hem niet duidelijk kon maken. Ondanks je contact met hem en ook de aanwezigheid van ons begreep hij het niet dat hij opeens zich niet meer kon verzetten tegen de slaap. Ik vergeet nooit zijn blik: (wat doen jullie met me???)
We hebben gelukkig van tevoren wel de tijd gehad om met z'n allen met hem door te brengen en gezamenlijk een laatste wandeling in het bos te maken. Hij genoot ervan. Zijn maaltijd en de slagroom vond hij ook heerlijk.
De tijd die je had om naar mijn verhalen te luisteren en je begrip voor de leegte, die ik voelde, deden mij goed. Oscar was een bijzondere hond voor velen.
Het afscheid nemen is een proces, waar je de tijd voor moet nemen. Zowel voor het sterven als ook erna.

Groetjes.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hai Annelies

Door telefonische begeleiding van je, heb ik veel kracht en steun kunnen halen. Zowel met Layka met haar DM, waar ik totaal vreemd mee was en met Deacon, die hart en nierfalen plus een tumor had. Het feit dat ik honderduit vertelde en jij geduldig luisterde naar mijn gevoelens voor het moment dat ze ingeslapen moesten worden en het telefoontje of e-mailtje erna voelde ik me speciaal, dat er iemand op dat moment de steun gaf die ik nodig had.

Het mooiste moment wat ik altijd zal koesteren en ik nooit zal vergeten was, dat ik met Deacon zijn laatste wandeling ging maken en hij weer meeliep als voorheen voor zijn ziekte, en jij mij achteraf vertelde dat je op het tijdstip dat ik ging, dat je aan hem dacht en positieve gedachte naar hem stuurde. Daardoor heb ik heerlijk van hem nog kunnen genieten.

Ik dank je voor de steun en het 'wonder' dat je mij gegeven hebt op de laatste ogenblikken van het leven van mij schatten.

Groetjes Wilma
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Beste Annelies,

Ik weet nog dat de laatste maanden van ons Yago z'n leven het weer best wel bar was, ongeveer zoals nu. Met z'n DM niet bevorderlijk voor z'n algemeen welzijn. Toch wou hij telkens nog mee uit, soms strompelend maar rustig zich bewust van z'n onvermogen. De Ratte wierp zich op als beschermer tussen ons jaag en al wie hem tegemoet wou treden. Twee handen op één buik waren ze en de Floep paste zich als jeugd daaraan aan. Soms vergat hij wel eens dat hij DM had en voor een kennismaking met andere honden slaagde hij er regelmatig nog in om het op een drafje te zetten, om na een tiental meter op z'n kont te zitten, verbaasd om wat hem overkomen was. Dan werd hij door Chris of mij weer rechtop gezet, en wankelde mee verder, zijn euforie achterlatend. Hij was sterk, maar de mentale vermoeidheid die soms in z'n ogen te lezen stond, deed ons toch nadenken over de pijnloosheid van z'n ziekte. Van je olieën genoot hij ten volle als hij door Chris werd gemasseerd. Dat hij daarmee ook Chris kon geruststellen was daar zeker niet vreemd aan. Het was een echte Heer, de Yago, een jager maar een Heer. Toen hij de laatste week in huis links en rechts begon om te vallen, en moest ondersteund worden voor elke verplaatsing, hebben we de knoop doorgehakt. Hij lag te vechten tegen het laten gaan van z'n ontlasting, en als we hem recht hielpen, floepte het er zo uit, van de inspanning om op te staan. Die dag zelf ben ik met de Ratte en de floep uitgegaan. De Ratte heeft het niet zo op de DA. Op wandeling maakten die twee rechtsomkeer naar de auto. Thuisgekomen lag hij daar. De DA was weg en ons jaag ademde nog een beetje. De Ratte sprong op de zetel en ging bij hem liggen. Ik streelde hem nog wat, en met een zachte lach is hij vertrokken..... onze Yago.
Heb hem nog proberen te schilderen, maar 't is nooit afgeraakt, ik laat het maar zo.

Groetjes, luc
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Terug